Geestelijke mishandeling
Een onderwerp wat helaas, voor veel mensen realiteit is: Geestelijke mishandeling. Het komt meer voor dan je denkt, en soms zit je er zelf middenin en heb je eigenlijk geen idee dát je te maken hebt met emotionele mishandeling. Het komt niet alleen in stilte achter de gesloten gordijnen voor. Het is niet altijd die bruut die zijn vrouw onderdrukt, of de vader die na te veel drank op te hebben, zijn kinderen emotioneel mishandeld en vernederd. Nee, soms is het ‘gewoon’ jouw leidinggevende op je werkplek. De schade die wordt aangericht met deze veelal onzichtbare manier van mishandeling, is veel groter dan men aanvankelijk denkt. En het bizarre is: de ‘dader’ is zelf vaak ook, ooit slachtoffer geweest. En dat bevestigt weer dat, de geschiedenis de nare eigenschap heeft, zich te herhalen…
Er was eens…
Een vrolijk kind, met twee ouders die in een vrijwel onbezorgd leven leefden. Tot het moment dat moeder ziek werd, heel erg ziek. Nadat zij de strijd moest opgeven tegen haar ongeneeslijke ziekte, stond vader er alleen voor met ‘hun’ kind. Die tot overmaat van ramp ook nog eens veel gelijkenissen met de liefde van zijn leven heeft. Het kind wat ontstaan is als liefdesbaby, en die nu iedere keer opnieuw als ze haar grote ogen opslaat, zijn wond onbewust openrijt. Hij wil de pijn niet voelen, en de belofte die hij heeft gemaakt voor zijn grote liefde stierf, waarmaken. En dat is dat hij goed zou zorgen voor hun kleine meisje. Steeds vaker probeert hij de pijn te verdoven. Maar hij heeft hiervoor steeds meer drugs nodig. ‘Het kleine meisje’, heeft geen tijd meer om klein te zijn. Haar rol is veranderd. Ze moet waakzaam zijn en voor papa zorgen. Papa, die steeds vaker de meest nare dingen zegt, als hij weer te veel heeft gebruikt. Hoewel de pijn dwars door haar ziel gaat, zijn de littekens onzichtbaar. En op een dag is papa er niet meer…
Niet piepen!
Gelukkig was er opvang voor de jonge wees. Een tante van vaders kant heeft zich over haar ontfermd. Ze groeit op, en heeft ondanks haar trauma, een relatief ‘normale’ jeugd. Alleen diep van binnen knaagt een schuldgevoel, wat niet te negeren valt, en de repeterende woorden van papa, snijden als een mes door haar ziel. ‘Je bent net als haar! Ook jij gaat me in de steek laten! Ik haat je!’ en wat ze ook zei, niets was ooit goed genoeg. Niets hielp om papa weer te zien lachen, de man te laten zijn waar ze zo trots op was. Het beeld van een vermagerde man, met een lege vissenblik is wat haar is bijgebleven. Stinkend naar braaksel en urine. Dát was er van haar papa geworden. Hoewel tante haar uiterste best doet, blijft het onderliggende zeer liggen. In plaats van praten over haar pijn, doet ze niets anders dan leren, om ervoor te zorgen dat ze in ieder geval ‘iets’ bereikt in haar leven. En zowaar het lukt! Ze weet haar carrière in een stroomversnelling te krijgen en promotie op promotie volgt. Ze krijgt de verantwoordelijkheid over een heel team, en de cijfers schieten omhoog onder haar leiding. Hoewel… is dit wel leiding geven te noemen? Of is het een regime, waarin de werknemers zich moeten schikken onder haar schrikbewind?
Blaffende honden
Door haar team af te blaffen en op afstand te houden, weet ze zeker dat ze de regie weet te behouden. Dat ze keer op keer tegen uitgerekend de meest introverte en ‘de zwakste’ uit de groep uitvalt, is geen toeval. Het leven is eigenlijk niets meer dan een spiegel. Om te overleven heeft ze haar kwetsbare kant verborgen achter een masker van hardheid. Een narcist, die haarzelf een goed gevoel geeft, door anderen te kleineren en te kwetsen. Geeft het haar voldoening? Nee, in tegendeel. De leegte in haar ziel is niet op te vullen met luxe auto’s en dure diners. En iedere keer weer als ze ‘de zwakkeling’ vernedert, komt de pijn uit het verleden weer terug alsof het nooit is weggegaan. De stap naar hulpverlening gaat haar net een stap te ver. Bang om haar schijnwereld te verliezen, bang om naar haar pijnpunten te moeten gaan. Terwijl ze zichzelf niet realiseert, dat haar lijden nu oneindig zal zijn. Herken je jezelf in dit verhaal? Als dader óf slachtoffer? Dan is het tijd om de stilte te doorbreken en te voorkomen dat het verleden jouw toekomst in blijft halen.