Hoe een trauma een burn-out kan veroorzaken? Het leven gaat niet altijd over rozen. In ons leven krijgen we te maken met pieken, maar ook met diepe dalen. Wanneer we een trauma hebben opgelopen, wat verschillende oorzaken kan hebben, kan het zijn dat we om te ‘overleven’, bepaalde patronen eigen maken die ons (periodiek) helpen om op de been te blijven. Echter is het zo dat wanneer deze patronen hardnekkig zijn ingesleten, hiermee proberen ons gevoel te onderdrukken, wat als gevolg kan hebben, dat je burn-out raakt.
Wat zijn trauma’s?
Bij het woord trauma, weten we inmiddels dat buiten het welbekende oorlogstrauma, er meerdere oorzaken zijn waardoor iemand getraumatiseerd kan raken. Hoe het zich ontwikkelt en hoe diep het inslijt, daar komen we helaas vaak pas achter als het trauma en of het verleden, onze toekomst begint in te halen. Het liefst willen we het trauma ‘vergeten’, alleen zo werkt het niet helaas. Vooral wanneer het een zeer ingrijpende en soms langdurige traumatische ervaring is geweest, willen we niets liever dan er niet meer aan herinnerd worden. Je kunt hierbij denken aan trauma’s zoals:
- Slachtoffer van seksueel misbruik
- (Geestelijke-) mishandeling
- (Affectieve-) verwaarlozing
- Het verliezen van ouder of verzorger in de kindertijd
- Verslavingsproblematiek van één van de ouders
- Agressie bij ouder(s)/verzorger
- Gepest zijn
- Inzet van een vechtscheiding zijn
- Narcistische persoonlijkheidsstoornis van ouder(s)/verzorger
Kinderen hebben liefde, verzorging en een veilig thuis nodig. Doordat het kind nog volledig afhankelijk is van de ouder(s)/verzorger, is het helaas bijna vanzelfsprekend, dat wanneer de veilige haven thuis ontbreekt, dat het kind op zichzelf is aangewezen. Door het onvoorspelbare wat komen gaat, zal het kind dan ook veelal op ‘scherp staan’, waardoor er klachten kunnen ontstaan zoals slaapstoornissen, angst, paniek en woedeaanvallen. Wanneer een trauma niet of nauwelijks wordt verwerkt, zal op latere leeftijd het lichaam getriggerd kunnen worden, zodat er een flashback ontstaat. Dit kan een woord, een gedragskenmerk zijn of zelf iets ruiken, horen, zien of proeven, wat ervoor zorgt dat het gevoel wat de kop opstak in de kindertijd, volledig terugkeert.
Patronen doorbreken
Als je een trauma hebt doorgemaakt, zijn er een aantal valkuilen, die het gevoel versterken. Je legt de lat vaak enorm hoog voor jezelf waardoor je eigenlijk nooit kunt voldoen aan de eisen die je aan jezelf stelt. Herken jij de volgende situaties?
- Word je boos op jezelf als je iets laat vallen, iets verkeerds zegt of doet?
- Haal jij jezelf naar beneden? Vaak in gedachten zoals: ‘wat ben ik een domkop, ik stel niks voor, ik ben lelijk en dik, niemand vindt mij leuk’.
- Vul je in wat een ander van je vindt? En zijn dat meestal negatieve aannames?
- ‘Moet’ jij heel veel van jezelf? En als je hetgeen je jezelf hebt opgedragen niet haalt, ben je dan boos op jezelf?
- Heb je vaak conflicten met mensen? Thuis maar ook op de werkplek?
- Vind je het lastig om keuzes te maken? Waardoor je telkens weer een ander pad kiest en bijna niks afmaakt?
- Heb je last van (extreem) uitstelgedrag?
- Heb je het gevoel nergens bij te horen? Voel je jezelf snel afgewezen?
- Stel jij je afhankelijk op aan mensen die dicht bij je staan?
- Probeer je alles krampachtig op een perfectionistische manier in goede banen te leiden, maar heb je soms het gevoel dat het leven als zand tussen je vingers doorglijdt?
Als je op meerder vragen ‘ja’ hebt geantwoord en je kijkt heel eerlijk naar jezelf, zou het dan zo kunnen zijn dat je nog oud zeer hebt liggen?